Analyse van vakantiekiekjes

Vandaag nam ik even mijn vakantiekiekjes door. Altijd leuke bezigheid vol heimwee en een geoefend oog als mijn linker bruin-grijs-groen exemplaar haalt er nuttige informatie uit, tenminste informatie nuttig om te bloggen. Want beste lezers en tijgerfans, dat is nu eenmaal het leuke aan bloggen. Vertel ik u morgen nu plots de derde naam van mijn tante en haar favoriete schoenenpaar, waar ze die gestolen heeft en wanneer ze er haar behoefte heeft in gedaan, er zal geen haan naar kraaien! Bovendien kan de firma blogger.com mij niets doen! En laat staan dat u er een comment zal aan wijten! Hahaha, in jullie gepoederde neus!

Goed, terug naar de vakantiekiekjes.Tussen bovenstaande twee foto's verliepen dertig seconden. Dertig seconden in een mensenleven. Een zee van tijd. Wat gebeurde er intussen?

In deze dertig seconden dook de fotograaf Kozmo ineen toen hij merkte dat Hanne hem misprijzend aankeek. (bemerk het lichtjes zakken van het opnamestandpunt). In deze zelfde dertig seconden had Lore geen dorst meer en ging ze even zitten.

Het vreemde is echter dat Tom en ik niets doen. Niets. Nougabollen.
Er zijn meerdere verklaringen mogelijk.

A. We waren hersendood en werden even later gereanimeerd.
B. We waren onder de indruk van het ijskoude meer dat bovenaan een berg lag.
C. Tom had geen zin om op de foto te staan en deed alsof hij niet werd genomen.

Om het jullie makkelijk te maken zitten er twee onmogelijke opties tussen. Aan jullie om mij te zeggen waarom deze echt onmogelijk zijn! Go!