Shadow city

“Dankjewel voor de hulp”, zei ik. Ik moest toch iéts zeggen. Hij bekeek mij alsof ik een snor had,
En daar stond ik dan, aan de bar naast een wildvreemde man, middenin een café dat mij toch iets te bruin leek. Een theater dat met voldaan genoegen menig echtelijk dispuut had aangezwengeld.
Waar bleven mijn vrienden?
Vijf minuten hadden ze gezegd. Nog vlug even naar het toilet en dan brengen we u naar huis. Ik nam plaats aan de toog en werd al vlug betrokken door een ietwat norse veertiger in zijn dagelijkse zorgen. De vrolijke man was ervan overtuigd dat de fabriek niet zonder hem kon maar niemand had dit reeds opgemerkt. Want die jonge gasten, die konden niets. Akkoord, wat uitgaan, drinken en grote mond opzetten, maar opstaan om zes uur elke maandagmorgen en zelf hun boterhamdoos vullen?
Hij klopte zelfvoldaan eens goed op zijn borst en profileerde hem als één van de laatste echte mannen die de kost verzorgden van hun kroost.
Toegegeven, om vier uur 's nachts met zes lege glazen bier voor hem, het was haast surrealistisch. Soms moet men troostend aanzien wat de nacht brengt in de tijgerwereld.

Gespot

Onderstaande foto genomen op de biennale spreekt voor zichzelf.

Een nieuwe trend is op komst.

Genoeg uit het ritme gedanst, genoeg gezwanst.

De vaat doen is niet langer een probleem.

Glimlach, houd die wenkbrauwen niet langer gefronst.

Heb nog even geduld.

Spring, schreeuw, laat een scheet.

Het paradijs is nabij.

Amsterdam

Beste Daphna, beste Joris,

Het verblijdt me jullie plechtig te kunnen meedelen dat Amsterdam de nodige tdba-karakteristieken (tegen de bestaansgrens aan) bezit om de titel Marginale Europese Stad te dragen.

Tot officieel "marginaalste plaats" (Be) of "meest kansloos stekje" (Ndl) heb ik de Savooy Bar uitgekozen. De wat schuchtere man die zijn hoerenloopverhaal uit de doeken deed tot groot jolijt van de corpulente cafébazin en de zeven lichtpanelen die ons waarschuwden voor gevaren zoals dronkenschap, sodomie, fysiek gevaar en ketterij zijn onmiskenbare kwaliteiten en vormen een dodelijke mix die van het desbetreffend etablissement een onbetwiste winner maken.

Dat ik mij niet altijd even open opstelde voor buurvrouw Miet aan de toog mag echter niemand verwondering wekken. Er zijn grenzen aan elk onderzoek, ook aan het mijne. Al was haar Flodderaccent, toegegeven, buitengewoon sappig.

Jullie hoog achtend en hopend op een verdere samenwerking betreffende dit verlichte onderzoek,
Tiger.

Fanculo 2

Mijn kotbaas bromt "Dit zijn niet de beste omstandigheden om elkaar te leren kennen nietwaar."
Ik knik. Neen, hij heeft gelijk. Toch kan ik mijn pret in mijn binnenste amper verbergen.
Hij overhandigt mij zijn reservesleutels en vraagt om ze zo vlug mogelijk te kopiëren.
Ik bedank hem, trakteer hem vlug nog een fris pintje, sluit de deur achter mij en laat hem verder biljarten in café Millennium ergens in een onooglijk windgat rond Gent.

Fanculo! (+passend handgebaar)

De wereld is rot, alle mensen stinken en zijn minder cool dan mij. De maatschappij is verziekt, de staat is een klucht en de meeste mensen doen maar eender wat. Er is geen uitdaging meer in het leven en alles gaat naar de vaantjes. Mocht iedereen zo dik zijn als uw moeder, de kerken zitten onmiddellijk terug vol. Morgen is slechts een dag dichter bij het einde.

Wat me helemaal gek maakt: de sleutels tot mijn riante villa met ingebeelde jacuzzi zaten vrijdagmorgen om 8u nog in mijn broekzak. Zaterdagmiddag niet meer.
Al mijn tassen heb ik intussen verticaal uitgekieperd, mijn jassen doorsnuffeld en de auto drie keer ondersteboven gehaald. Ik heb mijn ganse weekend gereconstrueerd, heb twee vriendinnen wakker gebeld. Respectievelijk om 12u en om 14u. Geen resultaat. Ik ben naar recepties van sporthallen geweest, heb voor de gesloten deur van mijn villa gestaan, een afspraak afgezegd en er staat geen haar meer recht op mijn bol.
Er schiet nog één waterkansje over: ze liggen op mijn bureau op mijn werkplaats. Als ik ze morgen niet vind, rest mij niets meer en minder dan een huisbaas in Engeland op te bellen en een deur open te breken.

De beste tip die ik vandaag kreeg uit bezorgde hoek was: zoek je een meisje/vrouw, die vinden alles. Wel, tis de moment. Heeft er niemand twee platte sleutels aan een ringetje gevonden? En heeft er iemand zin om deze te zoeken? Intussen kook ik, leg een filmpje op, vertel een groots verhaal en lach met eender wat je vertelt. En als die reddende vrouwelijke engel ze dan toch niet vindt, laat ze dan maar plezant zijn en mij wat moed geven. Want aaaargh, hoe kan ik mij opjagen in die vervelende metalen dingen. Mijn keel doet pijn, mijn hoofd bonkt als een eikenhouten bed en mijn ogen tranen van vermoeidheid. En dat op een zondag, de dag die ik haat. Ik ga slapen. Fanculo!

Analyse van vakantiekiekjes

Vandaag nam ik even mijn vakantiekiekjes door. Altijd leuke bezigheid vol heimwee en een geoefend oog als mijn linker bruin-grijs-groen exemplaar haalt er nuttige informatie uit, tenminste informatie nuttig om te bloggen. Want beste lezers en tijgerfans, dat is nu eenmaal het leuke aan bloggen. Vertel ik u morgen nu plots de derde naam van mijn tante en haar favoriete schoenenpaar, waar ze die gestolen heeft en wanneer ze er haar behoefte heeft in gedaan, er zal geen haan naar kraaien! Bovendien kan de firma blogger.com mij niets doen! En laat staan dat u er een comment zal aan wijten! Hahaha, in jullie gepoederde neus!

Goed, terug naar de vakantiekiekjes.Tussen bovenstaande twee foto's verliepen dertig seconden. Dertig seconden in een mensenleven. Een zee van tijd. Wat gebeurde er intussen?

In deze dertig seconden dook de fotograaf Kozmo ineen toen hij merkte dat Hanne hem misprijzend aankeek. (bemerk het lichtjes zakken van het opnamestandpunt). In deze zelfde dertig seconden had Lore geen dorst meer en ging ze even zitten.

Het vreemde is echter dat Tom en ik niets doen. Niets. Nougabollen.
Er zijn meerdere verklaringen mogelijk.

A. We waren hersendood en werden even later gereanimeerd.
B. We waren onder de indruk van het ijskoude meer dat bovenaan een berg lag.
C. Tom had geen zin om op de foto te staan en deed alsof hij niet werd genomen.

Om het jullie makkelijk te maken zitten er twee onmogelijke opties tussen. Aan jullie om mij te zeggen waarom deze echt onmogelijk zijn! Go!