Fanculo! (+passend handgebaar)

De wereld is rot, alle mensen stinken en zijn minder cool dan mij. De maatschappij is verziekt, de staat is een klucht en de meeste mensen doen maar eender wat. Er is geen uitdaging meer in het leven en alles gaat naar de vaantjes. Mocht iedereen zo dik zijn als uw moeder, de kerken zitten onmiddellijk terug vol. Morgen is slechts een dag dichter bij het einde.

Wat me helemaal gek maakt: de sleutels tot mijn riante villa met ingebeelde jacuzzi zaten vrijdagmorgen om 8u nog in mijn broekzak. Zaterdagmiddag niet meer.
Al mijn tassen heb ik intussen verticaal uitgekieperd, mijn jassen doorsnuffeld en de auto drie keer ondersteboven gehaald. Ik heb mijn ganse weekend gereconstrueerd, heb twee vriendinnen wakker gebeld. Respectievelijk om 12u en om 14u. Geen resultaat. Ik ben naar recepties van sporthallen geweest, heb voor de gesloten deur van mijn villa gestaan, een afspraak afgezegd en er staat geen haar meer recht op mijn bol.
Er schiet nog één waterkansje over: ze liggen op mijn bureau op mijn werkplaats. Als ik ze morgen niet vind, rest mij niets meer en minder dan een huisbaas in Engeland op te bellen en een deur open te breken.

De beste tip die ik vandaag kreeg uit bezorgde hoek was: zoek je een meisje/vrouw, die vinden alles. Wel, tis de moment. Heeft er niemand twee platte sleutels aan een ringetje gevonden? En heeft er iemand zin om deze te zoeken? Intussen kook ik, leg een filmpje op, vertel een groots verhaal en lach met eender wat je vertelt. En als die reddende vrouwelijke engel ze dan toch niet vindt, laat ze dan maar plezant zijn en mij wat moed geven. Want aaaargh, hoe kan ik mij opjagen in die vervelende metalen dingen. Mijn keel doet pijn, mijn hoofd bonkt als een eikenhouten bed en mijn ogen tranen van vermoeidheid. En dat op een zondag, de dag die ik haat. Ik ga slapen. Fanculo!