Rimini airport

Wat een dag wat een stomme dag.
Rimini Airport. Gate 0,5. Twee groene airhostessen giechelen wat. Zij aan zij, keurig gerangschikt op een rij. Naast hen legt een Italiaan zijn fletse innerlijk te graaien. Zestig jaar is geen leeftijd dat hem ervan weerhoudt een meisje van vijftien te benaderen. Dat ze de vriendin is van een vijventwintigjarige malloot is misschien wat bizar, maar betekent geen onoverkomelijke hinderpaal om minutenlang de zielige poot af te geven. Nu we het toch over bestaansgrenzen hebben: wie is er toch terug in geslaagd om onze leefwereld te verrijken met deze draak van nietszeggende ruimteconsumptie?
Stuur vier levensmoeë architecten een week naar Salou. Laat ze terugkeren met Iberia, uw partner in avontuurlijke vluchten. Steek ze voor het opstijgen nog vlug een makkelijk leesbaar marketingboek in hun handen. Voor de prijs van vijftien euro in de betere bookshop voor Mannen Met Pak te verkrijgen. Je kan er vanop aan dat na enkele minuten brainstormen dit mistroostig resultaat neergekrabbeld wordt. Tromgeroffel. Een schijtplaats.

Neen. Ik heb het niet op wachten. Nooit gehad.