24.5.07

Louis

Louis is een bedelaar. Gewapend met een neus voor avontuur en zin voor risico. Alhoewel hij invalide is verklaard en een bijpassende uitkering ontvangt van de Belgische staat, kan hij toch het bedelen op de Brusselse markt niet laten, zo getuigde hij dit weekend hij in HLN. Ongehoord, zo repliceerden enkele bezorgde Vlamingen. Vreemde hersenkronkels, zo repliceert Tiger.

We werpen een blik op het literaire scherventapijt:
Fraude wordt in ons land bestreden, maar Louis mag wel bedelen terwijl hij al een uitkering krijgt.
De tegenstelling in deze zin wijst er op dat Louis géén fraude pleegt. Vanwaar dan die misnoegdheid, beste lezer?

Louis krijgt een uitkering van 1057 euro per maand en mag op straat zitten om daar nog iets bij te verdienen. Ik ken iemand die 35 jaar gewerkt heeft en het nu moet stellen met 745 euro per maand…
Snapt hier iemand de vergelijking of tegenstelling? Mag die iemand dan niet op straat zitten?

Ik schaam mij in uw plaats Louis. Je bent 43 en officieel invalide omdat het bedelaarsbestaan je depressief maakte. Merci vadertje staat. De lezer nodigt Louis verder uit om eens op bezoek te gaan bij zijn dochter, die ook invalide is.
Maar wat is dan de bedoeling hiervan, zal Louis tot inkeer komen en het bedelen een halt toeroepen?

Tiger is het natuurlijk wel eens met hun protest. Het spreekt voor zich dat iemand die een minimumloon ontvangt, geen bijkomende economische activiteit kan uitoefenen, zonder dat minimumloon kwijt te spelen. Of toch tenminste wat te beperken. HLN laat eindelijk een expert aan het woord:
wie één keer op straat twee euro krijgt, komt niet in de problemen” legt Luc Cools van de CM uit, “maar als je dagelijks naar een plein trekt om daar geld te vragen aan de mensen, kunnen we stellen dat het om een economische activiteit gaat. Louis kan dus in de problemen komen. Máár hij kan een speciaal statuut aanvragen. Dan krijgt hij een uitkering die aangepast is aan het geld dat hij gemiddeld krijgt als hij bedelt, en is er geen probleem.”

Ok Luc Cools. Het leuke nieuws(voor jou, voor Louis en onze staatskas) is dat onze zomers steeds warmer lijken te worden, er dus meer volk op de benen is. Het lijkt er dan ook op dat de inkomsten die Louis kan binnenrijven steeds groeien. Laat ons dan ook de uitkeringen voor Louis relateren aan de gemiddelde temperatuur gemeten in Ukkel. Misschien kunnen we hier en daar wat structureel worden geïnvesteerd. Ik denk onder meer aan een wat sjofel houten krukje, een woest gestreepte vest met 3 gaten die wat stinkt en een plastieken arm en bijpassende gebochelde schouder.
Het is immers onze plicht om Louis toe te laten van zijn hobby zijn beroep te maken en met volle teugen van het clochardbestaan te genieten. Want zeg nu zelf, we kunnen bedelaars die op eigen poten staan enkel maar toejuichen, dat scheelt een behoorlijk stuk op onze welvaartsstaat, zoals jullie lezers treffend opmerkten.

Djeezes.

2 comments:

Unknown said...

je moet er eens bij stilstaan dat niemand zich lijkt af te vragen waarom louis dit blijft doen. not for fun, maar dit is zijn enige sociale contact. de man heeft nu een huis en geld, maar geen vrienden. die komen niet zomaar en iemand die jaren op straat leefde, hoe maakt die vrienden van de een op andere dag? moet louis dan op café gaan en dan wegzakken in misschien de alcoholische marginaliteit? ik weet het niet... ik pleit voor het bedelaarschap dan. daar is hij veilig in zijn bestaan.

Anonymous said...

Louis leerde een straathoekwerker kennen die een links-communistische dokter kenden en deze laatste verklaarde hem invalide op basis van ' omdat het bedelaarsleven hem depressief maakt'. Toch wel vreemd dat deze man, die beschilt over een appartement en depressief wordt door te bedelen toch terug gaat bedelen (dit was de reden om hem invalide te verklaren).
Persoonlijk ken ik ook zo iemand. Was vroeger ooit eens depressief en is invalide verklaart voor het leven. De persoon in kwestie mankeert absoluut niets en trekt ondertussen al 30 jaar een invaliditeitsuitkering. Dit is dé manier om de gehele maatschappij te ontwrichten en het sociaal, solidair model onbetaalbaar te maken waarbij uiteindelijk de echte hulpbehoevenden de pineut zijn.