Baanbrekende ontdekking in Leuven

Er zit een inherent inertie in elk van ons. Het menselijk lichaam is niet in staat om evoluties in de natuur voldoende gestalte te geven in onze perceptie. Vooral niet op existenzfeestjes.
Gisteren was dit fenomeen terug frappant. Er werd mij een peilloos besef gewaar dat de wereld steeds jonger wordt. Dit tart elke natuurkundige wet: tijd is immers lineair in één richting, maar toch is het zo. Barmannen en barmeisjes gaan er steeds jonger uitzien. Elk jaar terug. Daarenboven komt de zon ook steeds vroeger en vroeger op. Vroeger was het vooral zaak om door te bijten en een geschikte weg doorheen de nacht te zoeken. Nu volstaat het om een poosje te kletsen, even sierlijk de beentjes te schudden en hop, het is weer ochtend en de koffiekoeken worden aangesleept. Onhou dit: de wereld wordt er jonger. Rimpels verdwijnen. Het eigen ik was even terug de maat van alle dingen.